Zolang ik me herinner, maak ik.

Afwisselend tekeningen, foto’s, keramiek, steen. Maar wol was en is de letterlijke draad in mijn leven waarmee ik vorm geef aan wat in me opkomt. 

De laatste jaren zijn dat veelal grote, ronde, geweven vormen, Mandala-achtige objecten vol vloeiende, zachte en kleurrijke lijnen geïnspireerd op natuur en passie en alles wat komt en gaat. Het steeds van kleur veranderende landschap in de nabijheid van de zee, met haar imposante wolkenluchten en oneindige vertes bieden letterlijk fysieke ruimte voor emotie en triggeren mijn brein tot het visualiseren van nieuwe creaties.

Wat vaak begint met een gevoel, een beeld van kleur en lijnen, vormt zich in de praktijk gaandeweg. Met in gedachten de zee achter, lange, groene dijken met ontelbare schapen, wollige wezens, aaibaar en zacht, in de warme gloed van de ondergaande zon. Of het gevoel van de onmogelijke liefde, die net als de zee, komt en gaat, rood als het bloed dat kruipt waar het niet gaan kan in een hart dat soms oplicht door passie of breekt door deceptie.

Mijn werken zijn als emoties vol zachte, aaibare structuren en herinneringen aan hoe het was, nog steeds is en altijd zal zijn.